St Anthony
In twee dagen staken we de oceaan over van Groenland naar Canada. Einde van onze dagen op Groenland en wat was dat wederom prachtig. Blijven versteld staan van de schoonheid van Groenland. Met de aankomst in Newfoundland was expeditie deel van onze cruise ook klaar. Waar tot nu toe alle excursies door het expeditieteam werden uitgevoerd werd dat vanaf hier door lokale agenten gedaan en werd het ook minder avontuurlijk. Hebben wij hier genoeg bij stilgestaan vooraf? Nee. Hadden we dat moeten doen: ja. De groep gasten aan boord is heel anders dan andere jaren. Ouder, minder ondernemend en ze vinden een zodiac al snel heftig. Heeft voor ons wel impact op de overall ervaring.
In St Athony hadden we voor een tour gekozen die begon met een ontbijt bij de bekende vuurtoren. Het personeel was weer zo vriendelijk zoals je gewend bent in Canada. Wat een verademing. Ontbijt zelf was niet heel erg bijzonder. Zoete bruine bonen bij je ontbijt is niet ons ding. Wat wel bijzonder was waren de walvissen die zich zo nu en dan zich lieten zien terwijl we van ons ontbijt genoten. Zo gaaf. Na het ontbijt in de directe omgeving gelopen en genoten van de zon en het mooie uitzicht.
Dokter Grenfell
Deel twee van de tour stond in het teken van de Britse arts Grenfell. Grenfell was een Britse arts die begin 20e eeuw naar St. Anthony kwam om de gezondheid van de vissersgemeenschappen te verbeteren. In zijn voormalige huis en museum leer je over zijn werk in armoedebestrijding en medische zorg. Hij bouwde ziekenhuizen en scholen, en zijn nalatenschap leeft voort in de regio en ver daar buiten. Alles in deze omgeving staat in het teken van hem. Amerikanen vinden een huis uit begin 20e eeuw natuurlijk geweldig. Voor ons valt het erg mee hoe oud zoiets is. Al snel besloten we dat we genoeg gezien hadden en dat we de groep maar achter ons gingen laten. Boven op de heuvel is het graf van Grenfell en mooi uitzicht. Daar gingen we heen! Het uitzicht was inderdaad erg mooi. Na dagen lang geen bomen te hebben gezien is het nu mooi om te zien hoe de herfst haar intrede maakt.
Wandelend maakt hongerig en we hadden vooraf al bedacht dat we niet aan boord wilden lunchen. We hebben heel de dag hier en dan is het ook wel lekker eens wat anders te eten en andere mensen te zien. Op een twee kilometer ligt het ‘centrum’ van de plaats en daar zou best wat te eten moeten zijn denk je zo. Nou nee dus. Uiteindelijk bij de Tim Hortons uitgekomen (combinatie van Starbucks en McDonalds zeg maar) en dat smaakte heel erg goed. Prima zo’n fastfood maaltijd na al dat heerlijke eten aan boord van de SIlver Endeavour. Wij waren niet de enige die dit plan hadden. Onderweg er heen en ook terug kwamen er diverse medegasten maar ook vooral personeel langslopen. Snap het ook wel want het was zulk fijn weer. Het zal rond de 20 graden zijn geweest en met waterdichte broek aan is dat best warm. Na de lunch terug naar het schip gelopen. In dit dorp was verder niet heel veel meer te beleven. Terug aan boord besloten we in de jacuzzi op het buiten dek te gaan. Voor op de boeg op deck 6 staat ie. Echt lekker plek en met de frisse herfstlucht helemaal fijn.
Woody Point – bezoek aan Grose Morne National Park
In de nacht vaarde het schip door naar Woody Point. Bij het wakker worden was het grauw en bewolkt en ook niet helemaal droog. Woody Point ligt in een baai en bij het binnen varen daarvan werden we heel het stuk begeleid door een groep dolfijnen. Leuk begin van de dag. Cruisen heeft voor en nadelen. Nadeel is je bent vaak ergens maar één dag en ook met slecht weer onderneem je dan dingen. Dat is dan tevens ook meteen het voordeel. Als je ergens langer bent denk je wellicht: laat maar zitten vandaag maar nu heb je geen keuze. Wij hadden namelijk gekozen voor een hike de berg op. Drie kilometer omhoog en drie kilometer naar beneden. De heuvel zelf was circa 350 meter hoog. Na het ontbijt gingen we als eerste van boord. De zodiac bracht ons vlot aan land. De regen werd wat heftiger maar we gingen toch want de bergen zagen er zo mooi uit met de herfstkleuren. Bij de kade stond een oude schoolbus te wachten die ons naar het beging van de trail bracht en waar teven het bezoekerscentrum van Gros Morne National Park is.
Gros Morne National Park staat bekend om zijn rustige fjorden en uitgestrekte landschap. De gids heeft helemaal verteld waarom het een UNESCO wereld erfgoed is maar de details zijn we kwijt. Geologisch zijn er heel veel bewijzen gevonden over het ontstaan van de continenten en de platen waarop wij leven. Samenvatting kort genoeg ? :). Wij gingen voor de hike dus de historische tour sloegen we over. Eigenlijk was heel het pad een helling omhoog. Best pittig eigen en blij met onze bergschoenen. Al snel kregen we het goed warm en de regen maakte het niet echt heel comfortabel. De begeleider was heel enthousiast en vertelde veel over de omgeving en de dieren. Op een gegeven moment zagen we in de verte een eland. Zo leuk. Te ver voor een fatsoenlijke foto met een telefoon maar toch. Eenmaal boven was het uitzicht erg mooi. Blij dat we dit hadden gedaan. Naar beneden ging het tempo wat omhoog en stonden op tijd weer beneden. Je kon met de bus terug naar het schip of nog een stuk wandelen. Wij kozen het laatste. We hadden gelezen over een leuk lunch restaurant in het dorp maar die ging pas later open. We waren nat en geen zin om te wachten. We hadden via via wel begrepen dat er lekkere sandwiches te kopen zouden zijn vlakbij de locatie waar het schip lag en ze hadden gelijk. De broodjes waren top! In de middag aan boord rustig aan gedaan want we hadden de beweging voor de dag wel gehad.
